White man, white man!

Hallo allemaal!

Nog eens een update uit het heerlijk warme Chilumba.

Eergisteren hebben we een rustige dag gehad om nog een beetje op ‘ons plooi’ te komen na de lange reis en de vele indrukken. Valies nog wat uitpakken, spullen in de kast laden, wat lezen en wat met de kindjes spelen. Dat laatste is natuurlijk heel erg leuk, maar af en toe wordt het ook een beetje vervelend. De kindjes weten natuurlijk dat we hier zijn en vinden dat heel leuk, maar we hebben natuurlijk niet altijd tijd of zin om met hen te spelen. Dit hebben ze dan niet echt door en daardoor blijven ze gewoon aan het terras staan en om aandacht vragen. Ze hebben natuurlijk niet veel anders te doen dan rondhangen, dus kwalijk kan ik het hen niet nemen.

Gisteren stond de wekker om 07:30 uur, maar om 06:30 uur sprong ik al uit mijn bed.
Jaja moeke, je leest het goed: om half 7 was ik klaarwakker! Hihi.
Ons lichaam past zich snel aan aan het ritme hier: om 06:00 uur gaat de wekker (op schooldagen) en rond 21:00 uur kruipen we ons bedje in om nog een half uurtje te lezen of schrijven.
Ik ben dan even naar de school geweest om meer info te vragen over mijn lesonderwerpen. De leerkracht Engels beloofde me gisteren om me vandaag de handleiding te bezorgen, maar helaas, het zal iets voor morgen zijn. Voor Expressive Arts kreeg ik al wel wat meer info. Dan heb ik Walter nog even geholpen met het maken van foto’s, zijn we in het nieuwe klassenblok een kijkje gaan nemen en ik heb bij Lien in de klas even mee gedanst. De kinderen hier hebben zo veel ritme, niet te geloven! Zo was er in onze tuin ook een jongen die gitaar speelde op een telraam, leuk om te zien! Na de middag zijn we naar het sportveld gegaan om mee te doen met de naschoolse sport. De meisjes spelen netbal (eigenlijk basketbal zonder met de bal te dribbelen), de jongens voetbal. Wij hebben dus meegespeeld met netbal. Het was meer dan 30 graden en de zon scheen goed op ons bolleke, na een uurtje waren we dus alle 4 halfdood.
De leerlingen en leerkrachten apprecieerden echt dat we kwamen meedoen, zelfs het schoolhoofd kwam een kijkje nemen. Het was een leuke manier om de kinderen beter te leren kennen, en als het van mij afhangt gaan we dinsdag terug!
Na een uurtje zweten zijn we maar terug naar de lodge gegaan om onze bikini aan te trekken en een plonsje (ons eerste!) te maken in het Malawimeer. Ik schat dat het water zo’n 28 graden was, perfect voor een kouschijt als mij dus! Niet te koud en toch verfrissend.

’s Avonds wachten op het verlossende sms’je of telefoontje uit België: we kregen die avond onze punten. Mijn geduld werd even op de proef gesteld, maar nadat ik ons moeke en onze Wout wat instructies had gegeven kon ik opgelucht ademhalen: van alles erdoor! Joepie!

Vandaag hebben we deelgenomen aan een netbalwedstrijd: de meisjes tegen de vrouwelijke leerkrachten. Het was heel leuk en we hebben echt ons best gedaan, maar de eindstand was 9 – 0 (de 0 was onze score, als je het nog niet doorhad).
Na de netbalwedstrijd zijn we de krijtborden (een-rechthoek-met-bordverf-op-de-muur) een nieuw laagje gaan geven. Ook zorgden we voor 2 nieuwe krijtborden in de nieuwe blok. Leuk dat we ons naast het lesgeven ook nog op andere manieren nuttig kunnen maken voor de school.
Omdat we na het schilderen wel heel zwart zagen (bijna negers!) zijn we met ons washandje en zeep naar het Malawimeer getrokken. We hebben elkaar geholpen met schrobben, zodat we nu weer terug ons eigen kleurtje hebben.

Als afsluiter nog een leuk weetje: In Malawi is nergens zonnecrème te vinden. Ze kijken dan ook heel raar wanneer je hen probeert uit te leggen wat je zoekt. Harriet (een lieve dame van het project die goed voor ons zorgt) vroeg dan ook aan mij: ‘Hoe? Wil jij dan niet bruin worden?’ terwijl ik mij aan het insmeren was. Na een lange uitleg en wat demonstraties begreep ze dat ik wel bruin wil worden (duhuuuh!) maar ik zou verbranden als ik me niet zou insmeren.

Ik probeer één van de dagen om wat foto’s op de blog of op Facebook te zetten. Benieuwd of het lukt!

Liefs,

Noor

Dag 1 en 2

Hallo allemaal!

2 dagen Malawi achter de rug en tijd voor een blogberichtje.

Gisteren reisden we van Lilongwe naar Chilumba. De eerste 400 kilometer deden we met de bus. Aan het busstation – allee, ’t is de zeggen… aan een autoparking – leerden we een Amerikaans koppel kenden. Zij leerden elkaar 7 jaar geleden kennen in Malawi en werden een koppel. Een heeeeel romantisch liefdesverhaal. De man hielp ons met de valiezen in de bus te laden, wat heel handig was voor zo’n slappelingen als wij. Hihi.
De rest van de busreis verliep heel vlot, de uren vlogen voorbij.
Een paar indrukken: opnieuw heel veel groen, veel bergen (niet verwacht), honderden marktjes langs de kant van de weg, …

Na 5 uur kwamen we aan in Mzuzu waar Walter, Astrid, Lien en Nelson ons opwachtten. Klaar voor het laatste stukje van de reis! Na 3 uurtjes met z’n vier op de achterbank plus een valies van 20 kilogram waren we heel blij toen we in de lodge aankwamen. Lekkere spaghetti gegeten, valiezen wat uitladen, een koude douche en bed in! Onder mijn muskietennet, met mijn oordoppen in en de ventilator aan heb ik heerlijk geslapen.

Vanochtend werden we voor de eerste keer op school verwacht.
Om 6:00 liep de wekker af. Na een half uurtje vertrokken we dan te voet naar school, een dikke 5 minuten wandelen. We werden heel hartelijk verwelkomd door het schoolhoofd, de leerkrachten en leerlingen. Ze zongen voor ons, klapten in hun handen en vertelden wel 100 keer hoe dankbaar ze zijn voor de steun uit België.

De volgende weken zal ik lesgeven in Standard 8. Dit is de oudste klas van de school met 20 leerlingen. De kinderen zijn tussen de 12 en 14 jaar oud, maar ik ben er zeker van dat er sommige leerlingen nog een pak ouder zijn. De klasleerkracht is een gepensioneerd directeur van een andere school, en hij is een beetje ‘uitgeblust’. Weinig enthousiasme, niet veel interactie met de leerlingen en een heel laag tempo. Soms was hij 20 minuten bezig met op bord schrijven, waardoor de leerlingen maar wat zaten te babbelen. Gelukkig heb ik ook enkele andere, jongere en heel geëngageerde leerkrachten gezien.

Na de kennismaking en het observeren zijn we opnieuw naar de lodge gegaan en hebben we lekker gegeten. Dan besloten we om naar de naschoolse sport te gaan kijken. We kwamen aan bij het veld, maar geen sportende leerlingen te zien. Veel koeien, dat wel, maar die zullen niet zo goed kunnen voetballen of korfballen… Dan maar met de fietstaxi naar Uliwa, een paar kilometer verderop!
De bagagerekjes van die fietsen zijn een beetje ‘getuned’ zodat je er redelijk comfortabel op kan gaan zitten en je voeten op steuntjes kan zetten. Onderweg leken we wel Sinterklaas. Alle kinderen roepen ‘Amzunga’ (ofzoiets, we kunnen het niet goed verstaan), wat blanke betekent, en zwaaien dan vol enthousiasme. Natuurlijk zwaaien wij even enthousiast terug, zoals dus ook Sinterklaas dat zou doen.

Toen we terugkwamen, waren er weer een paar kindjes in onze tuin aan het spelen. Ze hadden een oud bellenblaasje dat leeg was, dus heb ik dat terug gevuld met zeepsop. De dankbaarheid en glimlach van die kindjes is zoveel waard!

Maandag beginnen we echt met lesgeven. Ik zal de lessen English en Expressive Arts voor mijn rekening nemen. We hebben dus nog wat tijd om ons voor te bereiden, en ondertussen nog te genieten van het heerlijke weer. ’t Is 30 graden, mij hoor je niet klagen hoor.

Ohja, nog 1 ding. Ik kan geen berichten ontvangen op mijn Belgische gsm. Als je me dus toch (dringend) nodig hebt, stuur je maar een mailtje of een berichtje via Skype. Dan probeer ik het te beantwoorden.

Liefs,

Noor

It's Malawi calling!

Hallo daar!

Deze middag zijn we rond 12:30 uur Malawische tijd (een uurtje vroeger bij jullie dus) aangekomen in Lilongwe. 

De eerste vlucht was van Brussel naar Rome. Heel veel turbulentie het eerste kwartier, ik deed het bijna in mijn broek. Na 2 uurtjes vliegen kwamen we dan aan in Rome, waar we eerst door de gigantische doolhof ‘luchthaven’ genaamd onze weg moesten zoeken. Lang leve de wegwijzers!

Na weer eventjes wachten stegen we rond 23:00 uur op richting Addis Abeba, Ethiopië.
Ik keek een beetje raar op toen om 24:00 uur de stewardessen een plateau eten kwamen brengen. Stoofvlees met erwten en wortelen en dan nog een komkommerslaatje met olijven en feta. Niet slecht, maar smaken deed het niet echt in het midden van de nacht.

Rome - Ethiopië. Nood aan slaaaaap!

Na 5 uur vliegen kwamen we dan aan in Ethiopië, waar het door het tijdsverschil van 2 uur ongeveer half 7, ochtend dus, was terwijl het voor ons eigenlijk nog maar half 5 ’s nachts was.
Wat opviel in Ethiopië is de plaats waar wij moesten wachten. In Brussel en Rome bevind je je als reiziger bijna in de hemel, met al die tax free-shops en dure winkels. In Ethiopië moesten we in een afgebakend deel van de luchthaven zitten en wachten. Een paar stoelen, en dat was het dan.

En dan… hups! Voor de laatste keer de lucht in. Na 4 uurtjes kwamen we aan in Malawi, waar het dan weer opnieuw een uur vroeger was dan in Ethiopië. Last van een echte jetlag zullen we niet hebben, maar zo af en toe eens een paar uur overslagen voel je wel. Of was het nu dat lange reizen?
Op het vliegtuig nog eens een warme maaltijd (ontbijten hebben we dus niet gedaan). Vis met linzen en erwten en wortelen, een beetje koude pasta en zoute crackers. De vis heb ik gelaten voor wat het was, en misschien maar goed ook. Niet veel later was er weer wat turbulentie en dat heb ik gevoeld. De vliegtuigreis had niet veel langer moeten duren. Eindelijk het vliegtuig uit, een beetje frisse lucht… dacht ik. Wanneer we uit het vliegtuig kwamen werd er natuurlijk heel wat hitte op ons lijf gesmeten. Fieuw! Nog maar even wapperen met mijn paspoort om terug op positieven te komen.

In de luchthaven nog even wat praktische zaken afhandelen: bagage gaan halen, Malawische SIM-kaart regelen, internetaansluiting proberen te fixen en een paar euro-briefjes inwisselen tegen bergen stinkend ‘pokergeld’. 1 euro is 570 Kwacha waard. Ik wisselde 500 euro en ik kreeg allemaal briefjes van 1000 Kwacha. Een ferme stapel geld dus!

Monopoly-geld is er niks tegen! Alleen ruikt dat misschien beter. :)

Van de luchthaven tot aan het hotel was het zo’n half uurtje rijden met de auto. Ik heb meer als de helft van de tijd kippenvel gehad. Het is hier heel mooi, alles is groen. Overal zie je kleine marktjes langs de straat, mensen die vanalles verkopen, … ’t Is moeilijk te omschrijven.

’t Is hier ongeveer 26 graden, maar de zon is momenteel niet te bespeuren. Maar ik panikeer nog niet, de zon heeft nog 3 maanden de kans om te schijnen en mijn velletje te bruinen!

Morgen rijden we met de bus naar Mzuzu, waar Walter, Lien en Astrid ons zullen opwachten. Van daaruit rijden we samen naar Chilumba, onze thuis voor de volgende 3 maanden.
En weet je, ik heb het gevoel dat ik me helemaal thuis ga voelen!

Nu ga ik me even opfrissen, mijn pokergeld een beetje wegsteken en het eerste blaadje van mijn ‘Ronnie-goes-to-Africa-aftelkalender’ omdraaien. Spannend!

Tot snel!

Liefs,

Noor

Het avontuur begint!

Eindelijk is het zover!

Meer dan een jaar geleden zette ik de stap om op internationalisering te gaan.
Ik ging - matig enthousiast - luisteren op de infoavond. "Stel dat ik het zou willen doen, dan heb ik de uitleg op zijn minst toch al gehad", dacht ik. Na de infoavond wist ik het zeker: dit is wat ik wil!

Na een jaar voorbereiden (lees: aanvraagformulieren indienen, goede examens maken, nog niet toegelaten worden, fantastische herexamens maken, toegelaten worden, ervoor kiezen om naar Malawi te gaan, contact met het project, heel drukke stageweken, inentingen, reispaspoort, in de winter op zoek gaan naar sandalen en topjes, tussendoor wat leren voor de examens, ...) kan het avontuur nu echt beginnen.

Om 15:00 uur vertrekken we naar de luchthaven, zodat we om 18:30 uur voor de eerste keer kunnen opstijgen. Als alles goed gaat zijn we dan morgen rond 12:30 uur in Lilongwe.

Ik heb gisteren genoten van mijn laatste avond thuis. Dankjewel allemaal voor de leuke cadeautjes, kaartjes, ballonnen, knuffels, foto's en de supermooie spandoek. Ik ga jullie missen!

Ik ga mijn best doen om 1 à 2 keer per week een blogberichtje te posten.

Tot snel!

Noor

Nog 6 dagen!

Nog 6 keer slapen... en dan staan we rond deze tijd op de luchthaven, helemaal klaar om te vertrekken. Ik weet nu al dat die laatste dagen heel erg spannend en stressy gaan worden.

Het eerste afscheid is vandaag genomen.
Wat ga ik die lieve kwiks toch missen! Ik denk dat ik in Malawi ook wel veel spelletjes zal spelen met de kindjes daar, misschien moet ik mijn Chirorok meenemen?!

Kwiks, dankjewel voor de post!

Hieronder nog een paar praktische dingen die jullie misschien wel interesseren:

Als je graag een briefje schrijft, kan dat naar volgend adres:
Happy Private School
NOOR DAEMEN  (belgian student)
PO Box 72
Chilumba (Karonga)
Malawi

Klein detail: brieven zijn ongeveer een maand onderweg. Op tijd beginnen met schrijven is de boodschap! ;)

Als je graag een sms stuurt, kan dat naar mijn gewoon gsm-nummer (vergeet +32 niet). Ik beantwoord het berichtje dan met mijn Malawische gsm-nummer. Bellen is heel duur en wordt daardoor afgeraden. Ik zal proberen om af en toe naar ons moeke of vake te bellen via Skype, maar of dat lukt is ook nog niet zeker. Als je dus meer verhalen wilt horen, val hen dan maar even lastig.

Wanneer je wilt reageren op mijn blog, moet je wel even een account aanmaken. Dat kan via Google (bijvoorbeeld g-mail) of Blogger. Een mailtje sturen mag ook: noor_daemen@hotmail.com.

Tot snel!

BEDANKT!

BEDANKT aan iedereen die wafels gekocht heeft!

De laatste pakken wafels gaan de deur uit en dan staat de teller op bijna 900 pakken!
De wafels vlogen de deur uit en hoewel ik me soms zorgen maakte 'of die wafels wel verkocht zouden geraken', heb ik vééééél dozen moeten bijbestellen.

Waar het geld naartoe gaat, kan je binnen enkele weken hier volgen.
Ik zal er persoonlijk voor zorgen dat elke euro goed besteed wordt, met de noden van de school in mijn achterhoofd.

Dankjewel!

Noor

Nog 13 dagen...

...en dan begint mijn avontuur. EIN-DE-LIJK! Ik kan bijna niet meer wachten.

Lien en Astrid zijn woensdag samen met Walter vertrokken richting Malawi.
Donderdagnamiddag kreeg ik een berichtje dat ze goed waren aangekomen in Lilongwe, de hoofdstad van Malawi. Ze vertelden dat ze heel hartelijk ontvangen waren en dat ze zich aan het installeren waren in het hotel. De volgende dag zouden ze naar het noorden, richting Mzuzu, reizen.

Lien postte al 2 foto's op Facebook, en die wil ik graag even met jullie delen.

Een zijstraat in Lilongwe, de hoofdstad.

 

 

Wat een schattig kindje!

Elke dag kriebelt het meer en meer om te vertrekken.
De voorbereidingen die nu nog moeten gebeuren worden dan ook steeds concreter: spullen bij elkaar leggen om mee te nemen, malariapillen innemen, een afspraak maken bij de tandarts, ...

Maar eerst... Blokken!

Tot snel!

De waarheid...

Ik ga op reis en ik neem mee...

'Ik ga op reis en ik neem mee...'
Een zin die de voorbije weken al heel vaak door mijn hoofd is gevlogen.
3 maanden naar een klein dorpje in Afrika is toch net iets anders dan 10 dagen Spanje.

Gelukkig lagen er veel pakjes onder de kerstboom, ook voor mij!
Ik kreeg heel veel leuke en nuttige dingen die zeker en vast een plaatsje krijgen in mijn valies: sandalen, een muskietennet, een universele stekker, slotjes voor mijn valies, een money belt (dankjewel broertje!), losse broeken, ...

De plaats die ik in mijn kast had gereserveerd voor 'dingen die mee naar Malawi moeten' begint stilaan overvol te geraken, en dat zal er de volgende weken niet op beteren natuurlijk! :)
Ik denk niet dat het een probleem zal zijn om mijn 2 valiezen van 23 kilogram vol te krijgen.

Woensdag vertrekken Astrid en Lien, de 2 meisjes van KdG, samen met Walter, de projectverantwoordelijke, al naar Malawi. Greet en ik hebben eerst nog een paar examens te maken voor we hen gaan vervoegen. Ik hoop dat we hier of daar al eens iets te horen krijgen van hen, zodat zij ons al iets meer kunnen vertellen over ons grote avontuur, en ons nòg meer zin doen krijgen om te vertrekken! :)

Tot de volgende!

Noor