Livingstonia

Hoi allemaal!

Vrijdag na school maakten we onze rugzakken klaar om op wandelweekend te gaan. We vinden dat als we toch in een prachtig land als Malawi zijn, we ook wat van het land moeten zien. En daar is het weekend perfect voor natuurlijk!

Vrijdagnamiddag reden we met de auto naar Chitimba, een dorpje zo’n 25 kilometer verderop. Daar verbleven we een avond en nacht in Chitimba Camp. Dit is een mooie campsite met houten chalets uitgebaat door een koppel Nederlanders. Na wat babbelen aan het kampvuur kropen we vroeg in ons bedje, want er stond een zware tocht voor de deur!

Gezellig bij het kampvuur

 ’s Ochtends om 8 uur vertrokken we richting Livingstonia. Dit is een klein dorpje op de top van een berg, zo’n 700 meter hoger dan Chitimba. De weg is 14 kilometer lang en bestaat uit 20 haarspeldbochten, allemaal mooi aangegeven met een wegwijzer. Na 4 uur wandelen, puffen, zweten, bijna doodgaan en ook heel even dansen kwamen we aan in Lukwe Camp, waar we onze nacht hoopten door te brengen. Het was een zware tocht (met een nog zwaardere rugzak), maar na wat tandenbijten bereikten we samen de top. De zaakvoerster – een superlieve blanke vrouw uit Namibië – vertelde ons dat er jammer genoeg geen chalets meer beschikbaar waren. Gelukkig is de zaakvoerder een Belg – al heeft hij maar 5 jaar in België gewoond – en wou hij voor ons wel een ‘effortke’ doen. Er werden voor ons een paar tentjes opgesteld tussen de bomen zodat we de nacht toch in Lukwe konden doorbrengen. Normaal doen ze dit niet omdat het tijdens het regenseizoen nogal fameus kan regenen, maar het was een zonnige dag en ze/we wouden het erop wagen.
Vanop het terras hadden we zicht op de vallei. Wauw!

Op foto maar half zo mooi als in het echt...

Na wat rusten zijn we opnieuw zo’n 3 kilometer bergop gewandeld, naar het centrum van Livingstonia. We dachten dat deze weg vlak zou zijn, maar daar hebben we ons eventjes vergist. Opnieuw een serieuze klim, maar zonder rugzak ging het toch vlotter. In Livingstonia zelf was niet veel te zien. Na een half uurtje rondwandelen besloten we om toch maar opnieuw naar beneden te gaan. Omdat onze benen aanvoelden als pudding besloten we om ons met een auto te laten brengen. Met 7 in een auto van 4 personen was niet bepaald comfortabel, maar we waren toch blij dat we onze benen even konden laten rusten.

Toen we na het avondeten in ons tentje wouden kruipen, viel de regen plots met bakken uit de lucht. Ohja, ’t is regenseizoen… Bijna vergeten! Na een uurtje besloten we het er toch op te wagen en kropen we in onze – gelukkig droge – tent. 

Na een korte nacht trokken we er vanochtend nog eens op uit. Voordat we zouden beginnen aan de afdaling wouden we nog even een kijkje nemen aan de Machewe Falls, een waterval van 125 meter hoog. Na wat klim- en klauterwerk kwamen we aan bij een grot waar we achter de waterval konden gaan staan. Magnifiek! 

Machewe Falls - 125 meter hoog en adembenemend!

Om 11 uur begonnen we dan aan de afdaling. 2,5 uur en 20 haarspeldbochten later kwamen we terug aan aan de voet van de berg. 

En dan nu, bedje in! Want 35 kilometer wandelen op 2 dagen, dat voel je wel!

Tot binnenkort!

Noor