You are my friend!

Hoi!

Ik begin dit blogberichtje met een weetje over de directeur, meneer Kondowe (een achternaam die hier even vaak voorkomt als Peeters in België). Kondowe komt elke dag met de fiets naar school, en om te voorkomen dat zijn broek tussen de fietsketting zou geraken, steekt hij altijd 1 broekspijp in zijn sok. Wanneer hij dan op school aankomt, vergeet hij echter om die broekspijp er terug uit te halen, met als gevolg dat hij de hele dag zo rondloopt. Als wij hem tegenkomen, komen we vaak niet bij van het lachen. Die broekspijp, en dan zijn enthousiaste uitstraling is echt grappig.

Eergisteren, dinsdag, werd het nieuwe schoolgebouw in gebruik genomen. Nu zijn er dus 4 schoolblokken, met telkens 2 mooie klassen. Naast de 8 grote klassen zijn er nu ook nog 2 kleine lokaaltjes. 1 ervan wordt gebruikt als lerarenlokaal, het andere is nu het kantoor van de directeur. Hij was heel blij met zijn nieuwe, grote kantoor. Een serieuze stap voorwaarts in vergelijking met zijn vorige, kleine lokaaltje.
Naast het nieuwe klaslokaal kregen de weeskinderen ook een nieuw schooluniform. Een belangrijke dag dus! Elk weeskind kreeg een nieuw grijs kleed (de meisjes) of grijze short (de jongens) met een wit hemd, witte sokken en zwarte schoenen. Ze kregen ook een pakketje schriftjes, zeep en balpennen. En dat allemaal dankzij de steun uit België, knap hé!

Na de lessen zijn we naar een begrafenis geweest. De broer van een meisje uit Standard 7 was de dag daarvoor gestorven na een auto-accident. We wouden het meisje een hart onder de riem steken en zijn daarom met Standard 7 en de andere Belgische studenten naar haar huis gegaan. We werden verwelkomd door een soort van ‘begrafenisondernemer’ die ons vertelde wat de bedoeling was, aangezien dit voor ons een nieuwe ervaring was. We werden uitgenodigd binnen in het huis, waar alle vrouwen zaten te huilen, jammeren en roepen. De mannen zaten buiten onder de bomen. In het huis zei een meisje uit de klas een gebedje. Daarna zijn we terug naar de school gegaan. We werden uitgenodigd voor een maaltijd en het verdere verloop van de begrafenis, maar daar heb ik vriendelijk voor bedankt.

Gisteren weer een dagje lesgeven. De les Engels ging best goed, de leerlingen werkten goed mee en ik heb het gevoel dat ze het begrepen, joepie! Tijdens de les Expressive Arts leerden de leerlingen hoe ze hun lichaamsmaten moeten meten wanneer ze kledij willen maken. 

Vanaf volgende week zal ik ook 2 keer per week wiskunde geven in Standard 2. Ik mag beginnen met het aanleren van de maaltafels. Dit is een hele uitdaging, want zelfs in de oudste klassen hebben ze nog heel veel moeite met de maaltafels. Gisteren heb ik een wandplaat gemaakt om in de klas te tonen en te hangen tijdens het aanleren van de maaltafel van 2. Ik ben 2 uur aan het schrijven, tekenen en kleuren geweest en ik ben er trots op!

Gisteren hebben we frikadellen met krieken gegeten, mmm! Na het eten donderde en bliksemde het hevig, maar een onweer is toch uitgebleven. Van het regenseizoen is hier niet zo veel te merken.
Ik denk dat het in totaal nog geen 2 uur geregend heeft sinds wij hier zijn. 

Het lesgeven voor vandaag zit er juist op. Tijdens Expressive Arts ging het over improvisatie. Volgende week staan er dus een paar lesuurtjes drama op het programma. Ook krijgen de leerlingen de opdracht een gebruiksvoorwerp te maken met materiaal dat ze vinden, improviseren dus. Ik kijk er naar uit! Nu nog wat lessen voorbereiden en flitskaarten voor de maaltafels maken want deze namiddag worden we verwacht bij de naschoolse sport.

 

Veel groetjes!

Noor

PS: Foto's op de blog zetten lukt nog niet. Geduld is het codewoord, zowel voor jullie als voor mij! Hihi.