Een weekendje op z'n Afrikaans

Dit weekend hebben we op de Afrikaanse manier doorgebracht: zonder water en elektriciteit. Vrijdagnacht werkte de elektriciteit terug, maar het geluk was van korte duur. Zaterdagochtend was de elektriciteit weer verdwenen. 

Zaterdagnamiddag had Mr Banda ons uitgenodigd voor een bezoekje aan zijn huis en dorp. Om stipt 14:00 uur kwam hij ons ophalen. We wandelden langs het water omhoog, richting zijn dorpje. Na een halfuur stappen en grote ogen trekken kwamen we aan in zijn dorp. Als je dat dorpje ziet, zitten wij eigenlijk ‘in ’t stad’. Hutjes dicht bij elkaar, buitenkeukens, tuintjes, akkers, …
In het huis van Banda lagen visjes op het vuur (in het midden van de living, waarom ook niet), waar wij van mochten proeven. Die mensen hebben zo weinig te eten, en toch gaven ze ons de helft van hun visjes. Ondenkbaar in België, en hier een nog mooier gebaar.
Toen we verder wandelden, kwamen we aan de kerk. Van daaruit konden we ook het meer aan de andere kant zien liggen. Chilumba is echt een ‘puntje’, waardoor je – waar je ook naartoe wandelt – steeds aan het water zit. In de kerk hoorden we mensen repeteren voor de mis van zondag. We vroegen of we even mochten luisteren… en mochten zelfs meedoen! We hadden alle 4 kippenvel, zo mooi werd er gezongen! Op de terugweg werden we verrast door een stevige regenbui. Een stukje lopen om te schuilen, en dan wachten op onze lieve vriend Banda die in het dorp wat paraplu’s ging halen. Gewapend met een paraplu wandelden we terug naar de lodge. Het was een fantastische namiddag.

Toen we terug kwamen was er nog steeds geen elektriciteit. Tijdens het regenseizoen vallen de houten palen die de elektriciteitskabels omhoog houden soms om, waardoor er dus geen elektriciteit is. Met behulp van Banda en Isaiah maakten we opnieuw een vuurtje om onze spaghetti te kunnen klaarmaken. En het smaakte!

Koken op het houtvuurtje.

Gisteren, zondag, nog steeds geen elektriciteit en… ook het water hield het voor bekeken. Er is namelijk elektriciteit nodig om het water op te pompen… Niet douchen dus, en veel geduld uitoefenen als je een fles water wou vullen. Na wat schoolwerk gingen we op zoek naar het ziekenhuis. We hadden te horen gekregen dat er een ziekenhuis in de buurt is, en wouden hier graag eens een kijkje gaan nemen. In het ziekenhuis waren geen dokters of verpleegsters te bespeuren, omdat het zondag is. Als er iets aan de hand is, worden zij opgebeld en komen ze naar het ziekenhuis. We hebben wat rondgekeken, maar vonden het nogal onbeleefd om zomaar de ziekenhuiskamers binnen te gaan waar alle zieke mensen liggen. Daarom hebben we besloten om terug te keren als er wel verpleging aanwezig is, zodat zij ons wat kunnen rondleiden. Naast het ziekenhuis stond ook een – heel nieuw – materniteitsgebouw. Ook daar was niemand te bespeuren. Geen dokters op zondag dus misschien ook geen bevallingen?!

Toen we terug in de lodge kwamen – we hadden onderweg al wat droog hout gesprokkeld voor ons houtvuur – merkten we dat de elektriciteit en het water terug waren. Joepie!

Vandaag gingen de lessen in Std 8 voor de eerste keer echt goed. Hier spreekt dus een trotse juf! De leerlingen waren enthousiast en goed aan het werk tijdens Engels, en ik zorgde voor een domino van de woorden en hun betekenis om het leerrendement te verhogen. Als we dit gewoon zouden overlopen, zou 2/3 van de klas zitten suffen, maar dat was nu niet het geval. Missie geslaagd!
Ook de les Expressive Arts ging goed. Ik leerde de leerlingen het liedje ‘If you’re happy and you know it’ aan. Zij vertaalden het in het Chichewa en leerden dat dan aan mij. Dat was niet eenvoudig en er is nog wat werk aan, maar we hadden plezier en dat is natuurlijk het belangrijkste!

Ijverige leerlingen aan  het werk!

Zodadelijk nog wat voorbereiden voor morgen: de eerste les maaltafels in Std 2. Spannend!

Ik ga alles uit de kast halen om de leerlingen die eerste maaltafel goed aan te leren.

Tot snel!

Noor